Ghazal 270

[ Back ] [ Up ] [ Next ]

Ask not what sorrows for love I endure
Ask not of parting poisons that make me impure.
I have traveled the world and in the end
Ask not what lover I willingly allure.
Longing for a vision, at her door
Ask not of the tears that I pour.
With my own ears I heard her last night
Ask not of her words, harsh yet demure.
Bite not your upper lip and speak not
Ask not what sweet lips I may secure.
In my mendicant state without you
Ask not of my pain and need for a cure.
On the path of Love, Hafiz, lost & unsure
Ask not of his standing, high and pure.

درد عشقی کشیده‌ام که مـپرس
زهر هجری چشیده‌ام که مـپرس
گشـتـه‌ام در جـهان و آخر کار
دلـبری برگزیده‌ام کـه مـپرس
آن چـنان در هوای خاک درش
می‌رود آب دیده‌ام کـه مـپرس
مـن به گوش خود از دهانش دوش
سخـنانی شـنیده‌ام که مپرس
سوی من لب چه می‌گزی که مگوی
لـب لـعـلی گزیده‌ام که مپرس
بی تو در کـلـبـه گدایی خویش
رنـج‌هایی کـشیده‌ام که مپرس
همـچو حافـظ غریب در ره عشق
بـه مـقامی رسیده‌ام که مپرس

Hafiz

حافظ